اسرائیل برای حفظ صلح با مصر، «قرآن» را به نیزه کرد

وزارت خارجه رژیم صهیونیستی برای ترغیب مصر به حفظ پیمان صلح خود با تل‌آویو،

با استناد به قرآن، خطاب به مصر اعلام کرد:

«یا أیها الذین آمنوا أوفوا بالعقود»

(ای کسانی که ایمان آورده‌اید به پیمان خود وفا کنید).

""" وای به وقتی که گربه عابد و زاهد شود ***

در نمازت خــَم ِ ابروی که آمد به نظر

که چنان لرزه به اندام تو انداخته بود؟!

شوق دیدار که بود ای گل زیبا که چنین

چهره ی ماه تو با اشک وضو ساخته بود

بی گمان مهدی زهرا به مقابل به قنوت

سایه بر قامت رعنای تو انداخته بود . . .

بسم الله الرحمن الرحیم

اسماعیل بن زیاد گوید: ام موسى کنیز على (ع) و سرپرست دخترش فاطمه به من گفت : از على (ع) شنیدم به دخترش ام کلثوم مى فرمود: دختر من به زودى از مصاحبت من محروم خواهى شد و طولى نمى کشد از میان شما مى روم .

نامبرده گوید: سه شبانه روز نگذشته بود که حادثه ضربت خوردن امیرالمؤ منین (ع) واقع گردید. ام کلثوم از این پیشآمد ناراحت شده داد مى زد و فریاد مى کرد، امیرالمؤ منین (ع) او را ساکت کرده مى فرمود: دختر من گریه مکن آرام مباش هم اکنون پیغمبر خدا را مى بینم با دست به جانب من اشاره مى کند و مى فرماید: یا على به جانب ما بیا که آن چه در نزد ماست براى تو بهتر است از ماندن در دنیا.

فرض کن حضرت مهدی(عج)به تو ظاهر گردد ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی ؟ باطنت هست پسندیده صاحب نظری؟ خانه ات لایق او هست که مهمان گردد؟ لقمه ات در خور او هست که نزدش ببری؟ پول بی شبهه و سالم داری تا که یک هدیه برایش بخری؟ حاضری گوشی همراه تو را چک بکند با چنین شرط که در حافظه دستی نبری؟! واقفی بر عمل خویش تو بیش از دگران می توان گفت تو را شیعه اثنی اعشری؟!!

 

دعای ابوحمزه ثمالی، یکی از ادعیه معروف است که خواندن آن در ماه مبارک رمضان سفارش شده است.
این مناجات زیبا و عارفانه حاوی مضامین بسیار عمیق و زیبایی است که فرازهایی از آن را در ادامه می خوانید:

اِلهی لا تُؤَدِّبْنی بِعُقوُبَتِکَ وَلا تَمْکُرْ بی فی

خدایا مرا به مجازات و عقوبتت ادب مکن و مکر مکن به من

حیلَتِکَ مِنْ اَینَ لِی الْخَیرُ یا رَبِّ وَلا یوُجَدُ اِلاّ مِنْ عِنْدِکَ وَمِنْ اَینَ

با حیله‌ات. از کجا خیری به دست آورم ای پروردگار من با اینکه خیری یافت نشود جز در پیش تو و از کجا

لِی النَّجاه وَلا تُسْتَطاعُ اِلاّ بِکَ لاَ الَّذی اَحْسَنَ اسْتَغْنی عَنْ عَوْنِکَ

نجاتی برایم باشد با اینکه نجاتی نتوان یافت جز به کمک تو. نه آن کس که نیکی کند بی نیاز است از کمک تو

وَرَحْمَتِکَ وَلاَ الَّذی اَسآءَ وَاجْتَرَءَ عَلَیکَ وَلَمْ یرْضِکَ خَرَجَ عَنْ

و رحمتت و نه آنکس که بد کند و دلیری بر تو کند و خوشنودی‌ات نجوید از تحت قدرت تو بیرون رود

قُدْرَتِکَ یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ بگوید تا آنکه نفس قطع شود [بِکَ] عَرَفْتُکَ

ای پروردگار من ... به‌وسیله خودت من ترا شناختم

وَاَنْتَ دَلَلْتَنی عَلَیکَ وَدَعَوْتَنی اِلَیکَ وَلَوْلا اَنْتَ لَمْ اَدْرِ ما اَنْتَ

و تو مرا برخود راهنمایی کردی و به‌سوی خود خواندی و اگر تو نبودی من ندانستم که تو کیستی

اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذی اَدْعوُهُ فَیجیبُنی وَ اِنْ کُنْتُ بَطیـئاً حینَ یدْعوُنی

ستایش خدایی را که می‌خوانمش و او پاسخم دهد و اگرچه وقتی می‌خواندم به‌کندی به درگاهش روم

وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذی اَسْئَلُهُ فَیعْطینی وَاِنْ کُنْتُ بَخیلاً حینَ یسْتَقْرِضُنی

و ستایش خدایی را که می‌خواهم از او و به من عطا می‌کند و اگرچه در هنگامی که او از من چیزی قرض خواهد من بخل کنم

وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذی اُنادیهِ کُلَّما شِئْتُ لِحاجَتی وَاَخْلوُ بِهِ حَیثُ شِئْتُ

و ستایش خدایی را که هرگاه برای حاجتی بخواهم او را ندا کنم و هر زمان بخواهم برای

لِسِرِّی بِغَیرِ شَفیـع فَیقْضی لی حاجَتی اَلْحَمْدُللهِِ الَّذی لا اَدْعُو غَیرَهُ

راز و نیاز بدون واسطه با او خلوت کنم و او حاجتم را برآورد. ستایش خدایی را که جز او

وَلَوْ دَعَوْتُ غَیرَهُ لَمْ یسْتَجِبْ لی دُعآئی وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذی لا اَرْجُو

کسی را نخوانم و اگر غیر او دیگری را می‌خواندم دعایم را مستجاب نمی‌کرد و ستایش خدایی را که به‌جز او

غَیرَهُ وَلَوْ رَجَوْتُ غَیرَهُ لاََخْلَفَ رَجآئی وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذی وَکَلَنی

امید ندارم و اگر به غیر او امیدی داشتم ناامیدم می‌کرد و ستایش خدایی را که مرا به حضرت خود

اِلَیهِ فَاَکْرَمَنی وَلَمْ یکِلْنی اِلَی النّاسِ فَیهینُونی وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذی

واگذار کرده و از این رو به من اکرام کرده و به مردم واگذارم نکرده که مرا خوارکنند و ستایش خدایی را که

تَحَبَّبَ اِلَی وَهُوَ غَنِی عَنّی وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذی یحْلُمُ عَنّی حَتّی کَاَ نّی

با من دوستی کند در صورتی که از من بی نیاز است و ستایش خدایی را که نسبت به من بردباری کند تا به جایی که

لا ذَنْبَ لی فَرَبّی اَحْمَدُ شَیء عِنْدی وَاَحَقُّ بِحَمْدی
گویا گناهی ندارم. پس پروردگار من ستوده‌ترین چیزها است نزد من و به ستایش من سزاوارتر است