امام سجاد (ع) هنگامی که سوره حمد را قرائت می‎کردند به آیه «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» می‎رسیدند، آن قدر این آیه را با خضوع ویژه‎ای تکرار می‎کردند، که نزدیک

بود روح از بدنشان مفارقت کند و آن حضرت آنچنان با صدای زیبا و شیوا قرآن می‎خواندند که وقتی سقّاها «آب رسانها» از کنار خانه‎اش عبور می‎کردند،‌

همان جا توقّف می‎نمودند تا صدای دلنشین آن حضرت را بشنوند.

امام صادق (ع) با حالت ملکوتی خاصی آیات قرآن را در نماز تلاوت می‎کردند،‌ که از حال عادی خارج می‎شدند، روزی چنین حادثه‎ای رخ داد، هنگامی که

حالت عادی خود را باز یافتند، حاضران پرسیدند:

این چه حالی بود که به شما دست داد؟ آن حضرت در پاسخ فرمودند: پیوسته آیات قرآن را تکرار کردم، تا اینکه به حالتی رسیدم که گوئی آن آیات را به طور

مستقیم، از زبان نازل کننده قرآن شنیده‎ام.

حضرت رضا (ع) آنچنان با قرآن انس

و الفت داشتند که در هر سه روز، یک بار تمام قرآن را تلاوت می‎کردند و می‎فرمودند:

اگر خواسته باشم که در کمتر از سه روز، قرآن را ختم کنم، می‎توانم ولی هرگز هیچ آیه‎ای را نخوانده‎ام، مگر این که در معنای آن اندیشیده‎ام و دربارة اینکه

آن آیه در چه موضوع،‌ و در چه وقت نازل شده فکر کردم،‌ از این رو در هر سه روز همه قرآن را تلاوت می‎کنم وگرنه کمتر از سه روز همه قرآن را تلاوت می‎

کردم

مآخذ:

معارف در مناسبتهای اسلامی؛ ص 91

بحارالانوار: ج 84، ص 248

اصول کافی: ج 2، ص 602T